Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Μας τέλειωσαν τα χιλιοειπωμένα

"Έχοντας υπ'όψιν το άρθρο 91 του Συντάγματος και κατόπιν εισηγήσεως της κυβερνήσεως, αναστέλλομεν τας διατάξεις των άρθρων του εν ισχύει Συντάγματος καθ' όλον το Κράτος λόγω εκδήλου απειλής κατά της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας της χώρας εξ εσωτερικών κινδύνων."

Για όσους δεν γνωρίζουν, το παραπάνω είναι το Βασιλικό διάταγμα της 21ης Απριλίου του '67 που ουσιαστικά εγκαθιδρούσε την δικτατορία στην Ελλάδα. Και μπορεί αυτή η μαύρη επταετία να ανήκει πια στο παρελθόν, στο παρόν όμως ανήκει μια πρόσφατη συνέντευξη του αρχι-πραξικοπηματία Στ. Παττακού. Την παραθέτω (ένα μέρος της) γιατί, κατά την προσωπική μου άποψη,  έχει πολύ μεγάλη σημασία (http://www.youtube.com/watch?v=tnWyHpGoPUc). Είναι κάτι σαν το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου δηλ. 

- Δημοσιογράφος : Πως φτάσαμε στην 21η Απριλίου ; Τι έγινε και φτάσαμε στην 21η Απριλίου ;

- Στ. Παττακός : Μας φτάσατε οι δημοσιογράφοι.'Σεις την κάνατε την επανάσταση. Εγράφατε ότι "δεν αντέχουμε πλέον, πρέπει να μας σώσει κάποιος, έστω και λοχίας". Και βρέθηκε Ταξίαρχος.

 - Δημ : Οι δημοσιογράφοι ότι και να γράφανε δεν μπορούν να πάρουν τα τανκς. Τα τανκς τα πήρατε εσείς.

- Στ. Πατ : Λοιπόν ... ακούστε με. Είχε γίνει κι άλλωτε προσπάθεια στην κυβέρνηση, ο Μακαρέζος ως κλαδάρχης του Β' κλάδου ασφαλείας, είχε πάει στον Στεφανόπουλο, πρωθυπουργό. Και του είπε "κύριε Πρωθυπουργέ, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ή κάντε κάτι να σώσετε την πατρίδα ή θα την σώσωμε". Του είπε ο Στεφανόπουλος,  "Ελάτε πιάστε μας και τους τρ'ακόσιους και ρίχτε μας στη θάλασσα. Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είμαστε άξιοι".

Αναρρωτιέμαι λοιπόν πραγματικά ποιος άλλος εκτός από τον ίδιο τον λαό είναι αυτός που κλείνει το μάτι πονηρά στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ; Ποιος πραγματικά την έφερε την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στο Ελληνικό κοινοβούλιο ; Μήπως οι Χρυσαυγίτες σπάσανε τις πόρτες της Βουλής και μπήκανε μέσα ; Όχι βέβαια. Μήπως έκαναν νοθεία στις εκλογές για να πάρουν το απίστευτο 7% και τις 21 έδρες ; Όχι βέβαια. Τότε ποιος ; Η απάντηση είναι σε κάθε περίπτωση ... σοκαριστική. Εμείς, ο ίδιος ο λαός δηλ. τους φέραμε. Εμείς την κάναμε την "επανάσταση", όπως λέει ο Παττακός. Τώρα λοιπόν, γιατί μας πειράζει ο Μιχαλολιάκος ; Γιατί μας πειράζει ο Λαγός "Χάλκ Χόγκαν" ; Γιατί μας πειράζει το "εγέρθητι" ;

Εμείς δεν ήμασταν που λέγαμε "Δεν μπορούμε άλλο, δεν αντέχουμε" ; Εμείς δεν ήμασταν που λέγαμε πως ο τόπος γέμισε ακαθαρσίες, γέμισε λαθρομετανάστες, γέμισε βρωμιά, μούχλα και σαπίλα ; Εμείς δεν ήμασταν πρώτοι που είπαμε "Nα ξεβρωμίσει ο τόπος!" ;  Εμείς δεν χαρακτηρίσαμε πρώτοι τους πολιτικούς μας, προδότες ; Συνεπώς, εμείς δεν ήμασταν οι ... εν δυνάμει Χρυσαυγίτες ;

Ας προσέχαμε περισσότερο λοιπόν. Μάθαμε να μην βλέπουμε την αλήθεια. Μάθαμε να ρίχνουμε την ευθύνη των πράξεών μας, πάντα στους άλλους. Ποτέ δεν φταίμε εμείς. Πάντα οι άλλοι. Άκουσα μια δήλωση του Κασιδιάρη πως ο μισθός των βουλευτών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ θα είναι ένας απλός μισθός ταγματάρχη και τα υπόλοιπα θα τα δίνουν στο Κράτος. Αν είναι αλήθεια αυτό, ποιος απλός άνθρωπος και απλός πολίτης διαφωνεί ; Εμείς δεν ήμασταν που λέγαμε πως οι βουλευτές μας πληρώνονται αδρά, πέρνουν χιλιάδες ευρώ και αφήνουν τον κόσμο να πεινάει ;

Ορίστε λοιπόν ... ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θέλαμε, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πήραμε.

Μακάρι - προσωπικά το εύχομαι - το εκλογικό αποτέλεσμα να είναι μια σπασμωδική κίνηση, "ένας σπασμός του παραπαίοντα χύδην όχλου",  όπως χαρακτηριστικά λέει ο φίλος Κ.Α., όμως νομίζω, κατά την άποψή μου, πως αυτός είναι ένας θεμιτός μεν, επιφανειακός δε χαρακτηρισμός. Δεν είναι σπασμός του παραπαίοντα χύδην όχλου οι απελπισμένες τηλ. κλήσεις των έντρομων πολιτών στα γραφεία της Χρυσής Αυγής που καλούσαν και παρακαλούσαν να υπάρξει κάποιος, "έστω και λοχίας",  για να τους σώσει από τους κλέφτες και καταπατητές των περιουσιών τους, την στιγμή που η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποιούσε την δύναμή της για να παρέχει προσωπική φρουρά στα υπουργικά λαμόγια. Δεν είναι σπασμός του παραπαίοντα χύδην όχλου, οι επίμονες διαμαρτυρίες στο ... βρόντο των γονέων για τα σχολεία των παιδιών τους που έχουν γίνει σχολεία μειονοτήτων. Δεν είναι σπασμός του παραπαίοντα χύδην όχλου, οι ατελείωτες ώρες αναμονής των Ελληνικών οικογενειών στα έκτακτα περιστατικά των νοσοκομείων μπρος από ένα τσούρμο Πακιστανών, Ρουμάνων και Αλβανών λαθρομεταναστών που δεν έχουν βάλει ποτέ το χέρι τους στην τσέπη για να πληρώσουν έστω και μία γάζα.

Οι λέξεις των "δημοκρατών" πολιτικών έχουν πια "καεί" όλες και ο πολιτικός λόγος αναζητά απεγνωσμένα μια καινούργια έκφραση για να σταθεί, μια καινούργια έκφραση για να πείσει. Τέλειωσαν λοιπόν οι λέξεις "σύνταξη εθνικής αντίστασης". Κάηκαν οι λέξεις "επιχορήγηση" ή "επίδομα". Άλλες λέξεις έρχονται. Έρχεται το "εγέρθητι", έρχεται το "ή ταν ή επί τας", έρχεται το "πας μη ΄'Ελλην βάρβαρος". Δεν είναι απειλή. Είναι που μας τέλειωσαν τα χιλιοειπωμένα.

- Στ. Πατ. :  [...] Εμείς δεν κάναμε κα'να έγκλημα. Λέτε μόνον ότι ανατρέψαμε την Δημοκρατία. Εζητήτω λοιπόν η επέμβασις από τους δημοσιογράφους που έγραφαν "ζητείται λοχίας", το είπε ο πρωθυπουργός "ελάτε να μας πιάσετε και τους τρ'ακόσιους", εμείς πιάσαμε πέντ - έξι μόνον. Δεν χρειαζόντουσαν περισσότεροι. Ο Εθνάρχης σας, ο Καραμανλής, δήλωσε τον Νοέμβριο του '67 στην Le Monde, Παρισίαν ότι "Η Δημοκρατία στην πατρίδα μου είχε δολοφονηθεί από τους παλαιούς πολιτικούς αναξίως. Οι Συνταγματάρχαι απλώς της δώκαν την χαριστική βολή". Εμείς είπαμε της δώκαμε ... της ζωής το φιλί.

Η άνοδος και η είσοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο Ελληνικό κοινοβούλιο δεν είναι ένα απλό ξέσπασμα του κόσμου. Είναι μια προειδοποιητική βολή προς την Δημοκρατία του τρέχοντος πολιτικού συστήματος. Προς την "Δημοκρατία" των απατεώνων των ΜΜΕ, των λαμόγιων, των πληρωμένων υπουργών, των ξεπουλημένων προέδρων, προς την Δημοκρατία ... των ... Αυτών που εν ονόματί τής, εγώ ντρέπομαι να πω πως είμαι Έλληνας, εγώ ντρέπομαι να μιλήσω για την χώρα μου, εγώ φοβάμαι να κυκλοφορήσω βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, εγώ κλειδαμπαρώνομαι και βάζω αμπάρες και σιδεριές στην πόρτα του σπιτιού μου, εγώ πληρώνω τις κλεψιές τους, εγώ πληρώνω τα χαράτσια τους, εγώ πληρώνω. Αφού λοιπόν εγώ πληρώνω την "Δημοκρατία" τους, εγώ θα αποφασίσω αν θα ζήσει αυτή ή αν θα πεθάνει. Εγώ θα αποφασίσω αν θα της δώσω το "φιλί της ζωής" ή την χαριστική βολή. Δεν είναι απειλή. Είναι που μου τέλειωσαν τα χιλιοειπωμένα ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου