Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Εν Αρχή ην ο Λόγος

Ας ξεκινήσω με μια ερώτηση που δέχθηκα από έναν φίλο :

"Πές μου αλήθεια,τι βλέπεις ώς μέλλον σου, μετά θάνατον, ας πούμε;"

Αν η μεταμόσχευση πετύχει, τα μάτια μου κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν να βλέπουν όλα όσα έβλεπαν και πριν να πεθάνω, π.χ τον ουρανό ή την θάλασσα. Βλέπετε, είμαι δωρητής οργάνων, οπότε κατά συνέπεια μόλις τα κακαρώσω, οτιδήποτε υγιές και καθαρό έχω μέσα μου θα μεταμοσχευθεί σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Τι ευτυχία να γλυτώνεις το μάτι σου από έναν Lumbricus rubellus, δεν συμφωνείτε ;

2 σχόλια:

  1. Φίλε είσαι σίγουρος πως ο Lum. rubellus την κάνει την δουλειά; Όπως και να χει, τίποτα δεν είναι δικό μας όπως εμείς μάθαμε να το αντιλαμβανόμαστε ως δικό μας. Και πόσα περοσσότερα αγνοούμε πως είναι δικά μας. Και ο rubellus δικός μας είναι και κάποια στιγμή αυτό που ήταν μάτι και το "έφαγε" ο rubellus, έγινε κάτι που μετά "έφαγε" τον rubelus... Ό,τι μας ανήκει, ή δεν μας ανήκει είναι κατά χάριν. Όλα είναι μέρος του αθλήματος της ζωής. Ο θάνατος είναι το σφύριγμα της λήξης του αθλήματος, ενός αθλήματος, το τέλος του οποίου δεν κρίνει αν είσαι νικητής ή σε νικημένος, αλλά αγωνιστής ή όχι. Και πολύ φοβάμαι πως μοναδικός αντίπαλος στον άθλημα αυτό, είναι ο εγωϊσμός μας.

    Ξενοφών Ακρίτας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν τω μεταξύ, ο τρίτος της παρέας ακόμα δεν έσκασε μύτη... ύποπτο αδερφέ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή